Vrijdag hebben de meeste jonge kinderen hun schoen gezet. Zonder gezang (oef) en zonder al te veel brood, water, hooi (oef) gingen de kinderen weer huiswaarts om de volgende ochtend te kijken of er iets in het schoentje zou zitten. 

Voor de Pieten is zo’n opdracht een ‘éitje’! Alle schoenen lekker bij elkaar, niet naar alle moeilijk gesitueerde, weggestopte Nepalese huizen . Nee, gewoon naar 1 adres: de Nederlandse school! 

Natuurlijk hadden we naast snoepgoed en pepernoten ook allemaal wat kleinigheidjes: boekjes en stickers, potloden en schriften, tijdschriften of andere blaadjes. En… natuurlijk had Sint nog even tijd gehad om de jaarlijkse gedichten te maken! (ZIE BIJLAGE!) Ja, meestal was hij weer erg goed te spreken over de kids… Zo af en toe een steekje onder water, en zo hier en daar een ‘ondeugende knipoog’ van Sint, maar dat hoort er natuurlijk allemaal wel bij! 

Daarna hebben we flink gewerkt! De kleinste ukken maakten geweldige tekeningen en die werden –meestal door vaders en moeders- uitgeknipt en op een grote lap genaaid. De oudere kinderen deden dat zelf! Zo hebben we starks wel 6 stukken van ongeveer een vierkante meter elk. Als we die aan elkaar gaan naaien hebben we een mooi groot tapijt! 

Omdat Samtak en Stefan én Siemon zo graag thuis nog verder wilden freubelen hebben zij ieder een lap meegenomen! Fijn jongens! Ik ben benieuwd hoe het er allemaal uit komt te zien! 

Het was een gezellige drukte en we zijn tot zeker half één doorgegaan! Goed gewerkt en iedereen bleef tot het eind lekker bezig. Na een snelle ruimactie en het feestelijke gezang voor alle jarigen hebben we met een stuk taart afgesloten! De film, speculaasbakken… we hebben er niet eens tijd voor gehad! 

Kinderen: bedankt voor jullie inzet! 
Ouders: vreselijk bedankt voor jullie hulp! Zonder jullie hulp kunnen we dit soort ‘ingewikkeld werk’ niet zo goed doen! 
En iedereen: bedankt voor de taart en de felicitaties!